Giriş

Tarım ve madencilik faaliyetleri, uygarlık tarihi açısından çok önemli bir yere sahiptir. Doğanın sunmuş olduğu her iki imkan, yüzyıllar boyu devletlerin vazgeçilmez hareket noktası olmuş, iç ve dış politikalarını önemli ölçüde etkilemiştir.

Madencilik faaliyetleri içinde, kömür madenciliği ayrı bir yere sahip bulunmaktadır. Bu ayrıcalık, kömür madeninin çok önemli bir enerji ve ısınma kaynağı olması ile çelik üretimi için zorunlu bir unsur olması özelliklerinden kaynaklanmaktadır. İnsanoğlunun kömür madeni ile tanışıklığı, milattan önceki yıllara uzanmaktadır. Ancak, kömür madeninin esas yükselişinin 19. yüzyılda yaşanan Sanayi Devrimi’ne denk geldiğini söylemek mümkündür.

19. yüzyıldan sonra ivme kazanan kömür madenciliği, günümüze kadar farklı gelişim süreçlerinden geçmiştir. Petrol ve doğalgazın kömür madenine alternatif enerji kaynakları olarak kullanılmaya başlanması, kömür madeni üretiminde gerilemelere neden olmuşsa da; son yıllarda kazanmış olduğu stratejik önem, kömür madeninin günümüzde halen güncelliğini ve tercih edilirliğini korumakta olduğunu açıkça göstermektedir. Kömür, petrol ve doğalgaza ve Avrupa Birliği’nin kömür madeni aleyhindeki politikalarına rağmen, uluslararası ve ulusal düzeyde yeniden yükselen bir değer olarak yerini almıştır. Avrupa Birliği dahî,“coal is back” sloganı ile, kömür madenciliğini yeniden politikasına dahil etmiştir.

Kömür madenciliği ile ilgili önemli olan bir başka husus, 1980’li yıllardan itibaren uluslararası alanda bir çok devletin maden kanunlarında değişiklik yapmaya ve madenlerin aranması ve işletilmesi hususunda özel işletmecilere verilen teşvikleri artırmaya başlamış olmasıdır. Ancak, özel işletmeciler tarafından arama ve işletme faaliyetlerinde bulunuluyor olması, devletlerin madencilik alanından tamamen elini çekmesi sonucunu ortaya çıkarmamıştır.

Ülkemiz kömür madenciliği de, uluslararası alanda yaşananlara paralel gelişmelere sahne olmuştur. Şu an itibariyle, kömür madenciliği ve özel sektörün bu alandaki gelişimi ulusal politikamız açısından özel bir önem arzetmektedir. Ancak, kamuoyunda sıklıkla dile getirildiği şekliyle kömür madeni ocaklarının özelleştirilmesi söz konusu değildir. Bu bilgi, çalışmamızın tümü açısından özellikle önemlidir. Kömür ocaklarının işletilmesi, ülkemizde çoğunlukla özel hukuk kişileri tarafından gerçekleştirilmekte olsa da; herhangi bir özel hukuk kişisinin, arama ve işletme ruhsatı verilmemiş olan bir kömür madeni sahasında, kendiliğinden arama ya da işletme faaliyetinde bulunabilmesine imkan veren hiçbir mevzuat hükmü bulunmamaktadır. Özel işletmecilerin sıklıkla başvurmakta olduğu rödovans yönteminde de, idare ile rödovans sözleşmesinin diğer tarafı olan özel hukuk kişisi arasında kurulan ruhsat ilişkisi sona ermemektedir.

Kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından işletilmesini konu alan çalışmamızda; kömür madenciliğinin iki önemli yönü özellikle vurgulanacaktır. Bunlardan birincisi; özel hukuk işletmecilerinden elde edilen madencilik gelirlerinin ve üretilen kömür madeninin ulusal ekonomimize sağladığı faydadır. Bu durum, kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından işletilmesinin olumlu yönünü yansıtmaktadır. İkinci yönü ise; kömür madenciliğinin çevreye ve insan sağlığına vermekte olduğu ve üretiminde görev alan işçilerin maruz kaldığı meslek hastalıkları ve iş kazaları sonucu oluşan zararlara ilişkin yönüdür. Dolayısıyla, farklı menfaatlerin çatışma içinde bulunduğu kömür madenciliği faaliyetinde, menfaatler arasındaki dengenin kurulabilmesi çok önemlidir.

Çalışma konumuzun kapsamı açısından belirtilmesi gereken husus; çalışmamızın sadece ülkemizde özel hukuk kişileri tarafından işletilmekte olan kömür ocaklarını kapsayacak olmasıdır. Bu bağlamda, karşılaştırmalı hukuktaki gelişmeler ayrı bir başlık altında incelenmeyecektir. Konunun uluslararası alandaki geniş kapsamı göz önüne alındığında, her bir devlet için yapılacak incelemenin ayrı çalışma konuları oluşturacağı düşünülmüştür. Bu sebeple, ülkemiz mevzuatı kapsamında yapılacak değerlendirmelerde, karşılaştırmalı hukuktaki uygulamalara sadece örnekleme yapmak amacıyla başvurulacaktır.

Çalışmamızda, genel olarak anayasal ilkeler, idare hukuku ilkeleri, maden mevzuatı ve çevre mevzuatında yer alan hükümlere başvurulacak olsa da; özel hukuk kişilerini ilgilendiren yönü sebebiyle, özel hukuk hükümlerine de belli yerlerde değinilecektir.

Kapsamı bu şekilde özetlenebilecek olan çalışmamız bir “Genel Bilgiler” bölümü ile iki bölümden oluşacaktır.

Çalışmamıza öncelikle; konuyla ilgili genel bir bakış açısı yaratacak olan “Genel Bilgiler” bölümü ile başlanacaktır. Bu bölümde, kömür madeni ile ilgili bilgilere yer verilecek ve tarihsel süreç içinde değişen stratejik konumu ortaya konacaktır. Ayrıca; kömür madeninin bir kamu malı olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği, kamu malları hukuki rejimine tabi tutulup tutulamayacağı hususları, Anayasamızın 168. maddesi, yargı kararları ve doktrinin bakışı ile açıklanmaya çalışılacaktır.

Kömürün kamusal mal niteliğinin belirlenmesinin ardından; ülkemizde faaliyet gösteren kömür işletmeleri incelenecektir. Ülkemizde faaliyet gösteren kömür işletmelerinin, devlet tekelinden özel sektör işletmeciliğine doğru değişim sürecinden geçen yönü, tarihsel bilgiler ışığında açıklanacaktır.

Bunun ardından, halen arama ve işletme ruhsatları bulunan devlet kömür işletmeleri ve özel işletmeler hakkındaki genel bilgiler verilecektir.

Bu bölümde açıklanacak olan diğer iki husus, kömür ocağı işletme faaliyetinin bir kamu hizmetinin ifası anlamına gelip gelmediği ve ifasında kamu yararı bulunup bulunmadığıdır. Bu inceleme, Anayasamızın 168. maddesi, 3213 sayılı Kanun ve doktrinde yer alan farklı görüşler ve yüksek yargının içtihatları çerçevesinde yapılacaktır.

Ülkemiz maden mevzuatında yaşanan değişim ve gelişmeler hakkındaki genel değerlendirmeler de, bu bölümde inceleme alanı bulacaktır. Zira, 6309 sayılı Maden Kanunu’nu yürürlükten kaldıran, 1985 tarihli ve 3213 sayılı Maden Kanunu, 2004 tarihli ve 5177 sayılı kanun ve 2010 tarihli ve 5995 sayılı kanun hükümleri ile çok önemli değişiklilere uğramış, adeta yepyeni bir maden kanunu oluşturulmuştur. Soma ve Ermenek’te yaşanmış olan ölümlü kömür ocağı kazalarının ardından hazırlanarak yürürlüğe giren 6592 sayılı kanun[1] da, çok önemli değişiklikler getirmiştir.

Sonuç olarak, “Genel Bilgiler” bölümünde, çalışmamızın diğer iki bölümüne ışık tutacak olan bilgilerin verilmesi amaçlanmaktadır.

Çalışmamızın I. bölümünde; ülkemizdeki kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından işletilme usulleri incelenerek, mevzuattaki eksiklikler tespit edilmeye çalışılacaktır. Ülkemizdeki kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından işletilmesi iki farklı şekilde tezahür ettiğinden, her iki yöntem ayrı ayrı incelenecektir.

Bunlardan ilki; herhangi bir özel hukuk gerçek kişisinin ya da tüzelkişisinin Maden İşleri Genel Müdürlüğü’ne, kendisine kömür arama ruhsatı verilmesini talep etmek iradesiyle başvurması sonucu başlayan süreçtir. Bu süreç, öncelikle arama ruhsatının verildiği arama dönemi ile başlamaktadır. Arama dönemi, ön arama dönemi, genel arama dönemi ve detay arama dönemi süreçlerinden oluşmaktadır. 6592 sayılı Kanun ile, fizibilite dönemi de arama dönemleri arasına eklenmiştir. Söz konusu süreçler, mevzuat hükümlerimiz ışığında incelenecek ve idarenin dönemler arasında geçiş hususunda haiz olduğu yetkinin idare hukuku açısından nitelendirmesi yapılacaktır. Ayrıca, arama dönemi üretim izin belgesi alınması hususu ve prospeksiyon kavramları açıklanacaktır.

Bu açıklamaların ardından; arama ruhsatı sahibi özel hukuk kişisine verilen işletme ruhsatı ve işletme izni ile ilgili hükümlere yer verilecek ve idarenin işletme ruhsatı verme hususunda takdir yetkisinin bulunup bulunmadığı hususu açıklanacaktır.

İşletme ruhsatını ve işletme iznini almaya hak kazanarak kömür ocağı işletme faaliyetine başlayan özel hukuk kişisinin, kömür ocağını ne şekilde işletmekle yükümlü olduğu hususu maden mevzuatı hükümleri doğrultusunda açıklanacaktır.

Ayrıca, arama ve işletme ruhsatları ile işletme izninin hukuki niteliği belirlenerek, maden hukukuna özgülenen yönleri açıklanacaktır.

Kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından, doğrudan kendi ruhsatları altında işletilmesi oldukça uzun bir süreci gerektirmektedir. Bu sürecin uzunluğu kadar, özel hukuk işletmecisinin idareye ödemesi gereken bedeller de yüklü miktarlardan oluşmaktadır. Dolayısıyla, maden mevzuatımızda, ruhsat sahibi özel hukuk kişisinin ruhsat güvencesini sağlamaya yönelik hükümlere de yer verilmiştir. Bu hükümler genel olarak; öncelik hakkı, buluculuk hakkı, maden siciline şerh hakkı şeklinde tezahür eden maden hakları ile özel hukuk işletmecisi lehine kurulabilecek irtifak hakkı ve madenciliğe özgü kamulaştırmadan oluşmaktadır.

Özel hukuk kişisinin söz konusu haklarının içerikleri ve hukuki nitelikleri ile maden hukukuna özgülenen yönleri açıklanarak, ruhsat başvuru sürecinde sadece öncelik hakkının geçerli olmasının yeterli olup olmadığı hususu tartışılacaktır. Ayrıca, maden haklarının tümünün maden siciline şerh edilmek suretiyle kazandığı ayni nitelik eşya hukuku hükümleri çerçevesinde değerlendirilerek, maden hukuku açısından farklılaşan yönleri açıklanacaktır.

Kamulaştırma uygulamasının madencilik faaliyetinde uygulanmasının gerekliliği ve hakkaniyete uygun olmayan durumlar ortaya çıkarma ihtimali olan yönleri de ayrıca incelemeye tabi tutulacaktır.

Yine bu bölümde; maden haklarının devredilebilme özelliği üzerinde durularak, bu hakların devrinin ne derece yerinde olduğu tartışılacaktır.

Özel hukuk işletmecisine, ruhsat güvencesi kapsamında tanınan haklar dışında, maden mevzuatı ve diğer mevzuat hükümleri ile getirilmiş olan yükümlülüklerin incelenmesi, çalışmamızın bu bölümünün bir başka alanını oluşturmaktadır.

Bu yükümlülüklerden bir kısmı, faaliyet süresince, özel hukuk işletmecisinin farklı idari makamlardan almak zorunda kaldığı izinlerden oluşmaktadır. Özel hukuk işletmecisinin, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’ndan, Orman ve Su İşleri Bakanlığı’ndan, Genel Kurmay Başkanlığı’ndan, faaliyetin gerçekleşeceği yer belediyesinden, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu’ndan, İl Tarım Müdürlüğü’nden, il özel idarelerinden ve Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı’ndan almak zorunda olduğu izinler bulunmaktadır. Bir kısmı özel hukuk kişisinin kömür ocağını işleteceği yere göre değişecek, bir kısmı ise (ÇED izninde olduğu gibi) her koşulda almak zorunda olduğu izinlerden oluşan söz konusu idari izinlerin kapsamı incelenecektir. Söz konusu izin alma zorunluluğunun, ayrı ayrı mevzuat metinleri altında hüküm altına alınmış olduğunun somut olarak açıklanmak istenmesinin temel nedeni, madencilik faaliyetinin insan sağlığı ve çevrenin korunması açısından bünyesinde barındırdığı tehlikelere ışık tutulmak istenmesidir.

Özel hukuk kişisinin bir başka yükümlülüğü, idareye faaliyet süresince ödemekle yükümlü olduğu bedellerdir. Söz konusu bedellerin maden mevzuatındaki görünümleri, karşılaştırmalı hukuktan örnekler verilmek suretiyle incelenecek ve hukuki nitelikleri belirlenmeye çalışılacaktır.

Kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından doğrudan kendi ruhsatları altında işletilmesinde önemli olan bir başka husus; idarenin, ilk başvurudan kömürün ocak dışına çıkarılmasına kadar bütün süreçlerde, özel hukuk kişisinin faaliyetini denetlemek ve gerektiğinde yaptırım uygulamakla yükümlü tutulmuş olmasıdır. Maden mevzuatında hüküm altına alınmış olan ve ihlal niteliği taşıyan fiili sonucu idarenin özel hukuk kişisine uygulamakla yükümlü tutulmuş olduğu idari para cezası, faaliyeti durdurma, ruhsat iptali, ruhsatın feshi, üretilen madene el koyma ve çıkarılması gereken maden miktarı üzerinden alınan devlet hakkı yaptırımları, çalışmamızın bu bölümünde incelenecektir. Bu inceleme sırasında, özel hukuk kişisinin ihlal niteliği taşıyan davranışı ile uygulanması öngörülen yaptırımlar arasında orantısızlık olduğu bazı durumların tespiti yapılarak önerilerde bulunmaya çalışılacaktır. Ayrıca; hatalı/eksik beyan verilmesi durumu ile sevk fişine ilişkin iki farklı ihlal durumunda uygulanan yaptırımlar özel olarak incelenerek, söz konusu durumlarda uygulanacak yaptırımlar açısından mevzuat hükümlerinin yerindeliği tartışılacak ve bu suretle, kanun koyucunun maden mevzuatının geneline hakim olan iradesi belirlenmeye çalışılacaktır.

Kömür ocaklarının doğrudan özel hukuk kişisinin ruhsatı altında işletilmesinde usule ilişkin açıklamaların sonlanmasının ardından; kömür ocaklarının rödovans sözleşmesi yapmak suretiyle özel hukuk kişileri tarafından işletilmesi usulünün incelenmesine geçilecektir. Bu usul ile ilgili olarak anlatılacak olanlar, birinci usulde anlatılacak olanlar kadar fazla değildir. Bunun sebebi, uygulamada en sık başvurulan işletme yöntemi olmasına rağmen, rödovans sözleşmesine; 3213 sayılı Kanun’un 7. ek maddesi ile 6592 sayılı Kanun ile bu maddeye eklenen ve Madencilik Faaliyetleri Uygulama Yönetmeliği’ndeki birkaç hüküm dışında, ulusal mevzuatımızın herhangi bir hükmünde yer verilmemiş olmasıdır.

Bu sebeple, öncelikle, rödovans sözleşmesinin ülkemiz maden hukukundaki gelişim süreci ve ortaya çıkış nedenleri ile hukuki niteliği incelenecektir. Daha sonra, yargı kararları ve doktrinin rödovans sözleşmesi açısından belirlemiş oldukları hukuki nitelik gereği, rödovans sözleşmesinin taraflarının hakları ve yükümlülükleri incelenecektir. Son olarak ise, taraflarından her ikisi de özel hukuk kişisi olan rödovans sözleşmeleri ile taraflarından bir tanesinin idare olduğu rödovans sözleşmeleri incelenerek, idare hukuku açısından söz konusu sözleşmenin hukuki niteliği belirlenmeye çalışılacaktır.

I. bölümde ulusal maden mevzuatımız hükümlerinin, yargı kararlarının ve karşılaştırmalı hukuktaki görünüm şekillerinin açıklanacak olmasının nedeni; II. bölümde inceleme alanı bulacak olan idarenin sorumluluğu hususundaki temel taş niteliği taşıyan bilgilerin ortaya konmak istenmesidir.

Çalışmamızın II. bölümü; kömür ocaklarının özel hukuk kişileri tarafından işletilmesinden doğan zararlarda, idarenin sorumluluğunun bulunup bulunmadığının açıklanmasına ayrılmıştır. Bu bölüm, üç farklı açıdan ele alınacaktır.

İlk olarak; idarenin ruhsat sahibi özel hukuk işletmecisine vermiş olduğu zararlardan doğan sorumluluğuna ilişkin açıklamalara yer verilecektir. Dolayısıyla, burada açıklanacak olanlar, idarenin rödovansçıya verdiği zararları kapsamamaktadır. Maden mevzuatımızdan doğan bütün hak ve yükümlülükler ruhsat sahibi ile ilişkilendirilmiş olduğu için, idare ile idari işlem noktasında muhatap olan kişi ruhsat sahibi olmaktadır. Bu sebeple, madencilik faaliyetine başlanmasından, söz konusu faaliyetin sonlanmasına kadar defalarca idare ile karşı karşıya gelen ve yüklü bedeller ödeyen ruhsat sahibi özel hukuk işletmecisinin, idarenin hukuka aykırı bir işleminden dolayı zarar görmesi kuvvetle muhtemeldir. Ruhsat sahibinin böyle bir zarara uğraması durumunda, idarenin hangi tür sorumluluğuna gidilebileceği yargı kararlarından örnekler vermek suretiyle açıklanacaktır.

İkinci olarak; özel hukuk kişileri tarafından işletilen kömür ocaklarında meydana gelen iş kazaları ve meslek hastalıklarında idarenin sorumluluğu belirlenmeye çalışılacaktır.

Ancak, idarenin sorumluluğunu tartışmaya geçmeden önce; ülkemizde yaşanan kömür ocağı kazaları ile kömür ocaklarında çalışmanın sebep olduğu meslek hastalıkları hakkında genel bilgiler verilecektir. Söz konusu bilgilerin verilmesi, kömür madenciliğinin insan sağlığını ve yaşamını tehdit eden yönünü, somut verilerle ortaya koyma amacını taşımaktadır. Bu bilgiler verilirken, karşılaştırmalı hukukta yaşanan kömür ocağı kazaları ve söz konusu kazaların önlenmesi için yapılan değişikliklere de yer verilecektir.

İş kazaları ve meslek hastalıklarına ilişkin genel bilgiler verilmesinin ardından; kömür ocakları hangi usulde işletilirse işletilsin, meydana gelen kazalarda ve meslek hastalıklarında idarenin denetim ve gözetim yükümlülüğünden doğan kusur sorumluluğu ile tehlike ilkesi gereğince kusursuz sorumluluğu ele alınacaktır. Bu suretle incelenecek olan idari birimler, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı olacaktır. İdarenin kusurlu sorumluluğuna gidilebilmesinin anayasal ve yasal dayanakları ile denetim ve gözetim yükümlülüğünün yerine getirilebilmesinin önündeki engeller de, bu kısımda tartışma alanı bulacaktır. Ayrıca, hiçbir kusuru bulunmasa dahi, kömür madenciliği faaliyetinin idarenin kusursuz sorumluluğuna gidilebilmesini gerektiren yönleri ortaya konacaktır.

Ruhsat sahibi idarenin taraf olduğu rödovans sözleşmelerinde, idarenin de işveren olarak kabul edilip edilemeyeceği hususu doktrinde ve yargı kararlarında tartışmalıdır. Bu sebeple, rödovans sözleşmesinin taraflarından bir tanesinin idare olduğu durumlarda, idarenin işveren sıfatı ile zarar gören kömür işçilerine karşı sorumluluğunun devam edip etmeyeceği ayrıca incelenecektir. Bu husustaki incelemede, idarenin yapmış olduğu rödovans sözleşmesinin iş hukuku açısından niteliği belirlenmeye çalışılacak ve farklı ihtimallerde husule gelecek olan idarenin sorumluluğu, yargı kararları ve doktrinin bakışı doğrultusunda belirlenmeye çalışılacaktır.

Kömür ocaklarında meydana gelen iş kazalarından doğan zararlarda idarenin sorumluluğuna ilişkin son açıklamalarımız; Soma’da ve Ermenek’te yaşanan ve sonuçları itibariyle birer faciaya dönüşmüş olan kömür ocağı kazalarında, idarenin sorumluluğuna gidilip gidilemeyeceğinin tespit edilmesine ayrılmıştır. Buradaki idari sorumluluk, söz konusu kazalarla ilgili olarak ve kazalar meydana gelmeden önce hazırlanmış raporlar ile meclis tutanaklarından elde edilen bilgiler çerçevesinde değerlendirmeye tabi tutulacaktır.

Üçüncü olarak; özel hukuk kişileri tarafından işletilen kömür ocaklarının çevreye vermiş olduğu zararlardan dolayı idarenin sorumluluğu incelenecektir. Çevre hukuku kuralları idare hukuku kuralları ile çok sıkı bir ilişki içinde bulunmaktadır. Bu sebeple; idarenin sorumluluğuna ilişkin açıklamalara geçmeden önce, çevre kavramı, çevre hakkı kavramı ve çevre hakkının insan hakkı olarak kabul edilmesine dair Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları açıklanarak, ÇED süreci ve sürdürülebilir kalkınma kavramları hakkında bilgi verilecektir. Bütün bu bilgiler, idarenin çevre ve insan sağlığının korunması açısından sorumluluğunun belirlenmesinde temel ölçütler olacaktır.

Ayrıca, çevre zararı kavramından ne anlaşılması gerektiği ile kömür ocağı işletmelerinin çevreye vermekte olduğu zararlarının nelerden ibaret olduğu hususları açıklanacaktır.

Çevre hukukuna hakim olan ve madencilik faaliyetleri ile sıkı bağlantısı bulunan genel ilkelerin açıklanmasının ardından; ülkemiz çevre koruma politikasında yerel yönetimlerin önemi ortaya konmaya çalışılacaktır. Bu suretle, kömür madenciliği faaliyetinin çevreye vermekte olduğu zararlarda yerel düzeyde de idarenin sorum­luluğunun gündeme gelebileceğini göstermek amaçlanmaktadır.

Bütün bu bilgilerin verilmesinin ardından; idarenin Anayasamızın 56. madde hükmünden ve çevre mevzuatından doğan çevre denetimi yükümlülüğü açıklanarak, denetimin gereği gibi yerine getirilmemesine bağlı olarak çevre zararı oluşması durumunda kusurlu sorumluluğuna gidilip gidilemeyeceği tartışılacaktır.

İdarenin kusurlu sorumluluğunun incelenmesinin ardından; Çevre Kanunu’nun 28. maddesinde öngörülmüş olan kusursuz sorumluluk hali ile kömür madenciliğinin çevre zararı oluşturma noktasında potansiyel tehlike içeren bir faaliyet olmasından kaynaklanan idarenin kusursuz sorumluluk hali incelenecektir. Bu anlamda, esasen özel hukuk kişileri açısından getirilmiş olduğu öne sürülen 28. madde hükmünün idare açısından da uygulanabilirliği tartışılacaktır.

Son olarak; Çevre Kanunu’nun 30. maddesinde öngörülmüş olup, çevreye zarar veren faaliyetlerin durdurulmasını isteme hakkının kullanılması durumunda, başvuru sahiplerinin zararlarını tazmin noktasında idarenin mali sorumluluğuna gidilip gidilemeyeceğinin belirlenmesine ilişkin açıklamalara yer verilecektir.

Çalışmanın II. bölümünün tümünde; anayasanın değiştirilmesi teklif dahi edilemeyecek ilkelerinden olan sosyal devlet ilkesinin ve hukuk devleti ilkesinin gerekleri ile yine anayasal bir hak olan sağlıklı bir çevrede yaşama hakkına vurgu yapılacaktır. Madencilik faaliyetinde ortaya çıkan menfaat çatışmalarının herkesi memnun edecek bir dengede çözümlenmesinin, ancak söz konusu ilkelerin gereklerinin kanun koyucu ve idare tarafından yerine getirilmesi suretiyle mümkün olabilmesi, bu vurgunun yapılmasını zorunlu kılmaktadır.

Bu şekilde bir yöntem izlenerek sonuçlandırılacak olacak çalışmamızda; ilk olarak, idare hukuku ile arasındaki sıkı ilişkiye rağmen, idare hukukçuları arasında çok fazla tartışma alanı bulmamış olan maden hukuku ilke ve kurallarının belirlenerek, söz konusu hükümlerin idare hukuku açısından öneminin ortaya konması amaçlanmaktadır.

Madencilik faaliyetleri içinde çok önemli bir yere sahip olan kömür madenciliğinin değeri ve tehlikeleri hususunda genel bir far­kın­da­lık yaratılması da, çalışmamızın bir diğer amacını oluşturmaktadır.  

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-
  2	150,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-
  2	150,00 TL.-	300,00 TL.-
  3	100,00 TL.-	300,00 TL.-
  4	75,00 TL.-	300,00 TL.-
  5	60,00 TL.-	300,00 TL.-
  6	50,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

• 

• Taksit	Taksit Tutarı	Toplam Tutar
  Peşin	300,00 TL.-	300,00 TL.-

Hafta İçi:
Saat 16:00'ya kadar verilen siparişleriniz aynı gün, özel durumlarda bir sonraki işgününde kargoya verilir.

Saat 16:00'dan sonra vermiş olduğunuz siparişleriniz bir sonraki iş gününde kargoya verilir.

Kitabın stoklarımızda olmaması durumunda kitabın temini yayınevinden, dağıtıcılar kanalı ile yapılacaktır. Gecikme yaşanabilecek durumlarda üyelik bilgilerinizde kayıtlı telefon numaralarınızdan bilgi verilecektir.

Cumartesi ve Pazar Günü verilen Siparişler:
Cumartesi günü verilen siparişleriniz Saat 11:00'e kadar ve Pazar günü verilen siparişleriniz ise bir sonraki iş gününde kargoya verilecektir.

Kargo Teslim Süresi:
Kargo teslim süresi, İstanbul içi ve çevresinde genellikle 1 gündür. İstanbul dışı illerde iki güne çıkabilmektedir. Kargo firmasından kaynaklanan problemlerde bu sürenin uzaması söz konu olacaktır.

Hava koşullarına, yol durumuna ve özel durumlara bağlı olarak teslimat süresi uzamaktadır.

Vedatkitapcilik.com'dan satın aldığınız her ürünü, teslim tarihinden itibaren 7 gün içerisinde ürün hasarlı olmasa dahi hiçbir gerekçe belirtmeksizin- iade edebilirsiniz.

İade için, satın aldığınız ürünün tahrip edilmemiş, kullanılmamış veya tekrar satılabilirliği bozulmamış olması gerekmektedir.

Ambalajı açılmış, kullanılmış ve tahrip edilmiş ürünlerin iadesi kabul edilmemektedir.

Hiçbir gerekçe belirtmeksizin yapabileceğiniz ürün iadesinin, ürünün tarafınıza teslim edildiği hali ile gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Satın aldığınız üründe veya ürün ambalajında herhangi bir bozulma, açılma, kırılma, yırtılma, aksesuarlarında eksiklik ve sair hallerin tespiti halinde ürün iadesi kesinlikle kabul edilmemektedir.

Ürünün faturası gönderilmemişse, eksikse iade kabul edilmez.

İade edilecek ürünlerin mutlaka ürün faturasının orijinali ile birlikte teslimi gerekmektedir.

Gerekçesiz ürün iadesi malın tarafınıza teslimini takip eden 7 günlük süre içerisinde ve yazılı şekilde yapılmalıdır.

İadesi yapılacak ürünler Vedatkitapcilik.com'un çalıştığı kargo şirketleri aracılığı ile tarafımıza ulaştırılmalıdır.

Ürün, paket koruyucu bir ambalaj içerisine yerleştirilmeli ve kargo şirketinin etiketi ürün ambalajının üzerinde bulunmamalıdır.

Ürünün ambalajında meydana gelecek olan deformasyon, ürünün tekrar satılmasını engelleyen durumlar arasında yeralmaktadır.

Yukarıda belirtilen koşulları taşımayan ürün iadeleri kesinlikle kabul edilmemektedir.

Ürün iadesinin yukarıda belirtilen koşullara uygun şekilde gerçekleştirilmesi halinde, iade işlemine konu ürün bedeli en geç 7 iş günü içerisinde iade edilecektir.