Kargo Gönderim Saatleri;
Kartlarına Taksit
Yeni Ãœyelik
Ãœye GiriÅŸi
İmar Hukukunun Temel İlkeleri ( Anayasa Mahkemesi Kararlarında )
İmar Hukukunun Temel İlkeleri ( Anayasa Mahkemesi Kararlarında )
Nusret İlker ÇOLAK
Sayfa Sayısı
:
419
Kitap Ölçüleri
:
16x23 cm
Basım Yılı
:
2011
ISBN NO
:
9786055373443
1.920,00
TL
GÄ°RÄ°Åž
İmar kelimesi, sözlük anlamının dışında, farklı anlamlar ifade eden bir kavramdır. Sözlük anlamı olarak, bir yerin yaşanabilir hale getirilmesi, şen¬lendirilmesi gibi anlamlar ifade eden imar kavramı, hukuki olarak, mülkiyet hakkının anlamlı bir şekilde kullanılmasını sağlayan bir dizi idari işlemi ve uygulamayı ifade ettiği gibi, hakkın kullanımına engel oluşturan uygulama ve kararları da kapsamaktadır. İmar uygulamaları kapsamında idare, bir yandan arazilerin planlanması yetkisine sahip olduğu gibi, diğer yandan hazırlanan planların yaşama geçirilmesini sağlayacak uygulamaları gerçekleştirmekle de yükümlü olacaktır.
İdareye tanınan imar planlama ve uygulama yetkisi, mülkiyet hakkının varlığını ve anlamına yakından ilgilendiren bir yetkidir. İmar planlaması ve uygulaması mülkiyet hakkının varlığını, korunmasını ve kullanılmasını ya¬kından ilgilendiren kararların ortaya çıkmasını zorunlu kılar. Bu durumda, idareye tanınan bu yetki, temel hak ve özgürlükler arasında özel bir yere sahip olan mülkiyet hakkı üzerinde doğrudan ve derinden etkili olan biryetki görünümündedir. İdarenin sahip olduğu böyle bir yetkinin kullanılmasının hukuk düzeni tarafından tanımlanması kaçınılmaz bir zorunluluktur. Hukuk düzeni, idareye tanınan planlama ve imar yetkisinin kullanılması sürecine egemen olacak kuralları belirlemek durumundadır. Aksi yönde bir yaklaşım, idarenin keyfi bir şekilde, mülkiyet hakkı üzerinde değişiklik yapması ya da hakkın kullanılmasını engellemesi riski ortaya çıkacaktır.
Hukuk devleti ilkesinin egemen olduğu bir yönetim anlayışında, ida¬reye tanınan yetkilerin hukuk düzeni tarafından tanımlanması ve kullanım sürecinin belirginleştirilmesini sağlayan ilkelerin açıkça ortaya konulması bir zorunluluk olarak kabul edilmiştir. Hukuk devleti açısından vazgeçilmez olan bu zorunluluk, özellikle temel hak ve özgürlükleri ilgilendiren konularda, idareye tanınan yetkilerin yasa koyucu tarafından açıkça düzenlenmesini gerektirmiştir. Yasama erki tarafından ortaya konulan iradede idareye yetki verilmemesi halinde, idarenin temel hak ve özgürlüklere ilişkin bir karar alabilmesi mümkün olmayacaktır. Temel hak ve özgürlüklere ilişkin olarak idareye verilecek yetkilerin kanun koyucu tarafından tanınabilmesi kuralına ek olarak, yasa koyucunun iradesinin temel hak ve özgürlüklerin korunması¬na ilişkin olarak Anayasa yer alan kuralların dikkate alınması da bir gereklilik olarak kabul edilmiştir.
Hukuk devleti ilkesinin gereği olarak, temel hak ve özgürlükler üzerinde etkili işlem tesis edebilme, karar alabilme ve uygulama yapabilme konusunda idarenin yetkilendirilmesi temel gereklilik olarak kabul edilmiş ve bu durum anayasa koyucunun iradesine de yansımıştır. 1982 Anayasasının 13.madde¬sinde yer alan düzenlemede, temel hak ve özgürlüklerin ancak kanunla ve ancak Anayasada yer alan gerekçeler doğrultusunda sınırlandırılabileceği hükme bağlanmıştır1. Anayasa koyucunun iradesi, temel hak ve özgürlük¬lerin korunmasını sağlamak amacıyla, hak ve özgürlüklerin ancak kanunla sınırlandırılabileceğini hükme bağlamakla kalmamış, kanun koyucunun iradesine de sınırlama getirmiştir. Buna göre, kanun koyucu temel hak ve özgürlükler üzerinde etkili olacak idari yetkileri düzenlerken, Anayasada yer alan kısıtlama sebeplerinin dışında yeni gerekçeler oluşturamayacaktır. Bu durum, temel hak ve özgürlüklerin korunmasını sağlamaya yönelik olarak, kanun koyucunun iradesinin de denetim altına tutulması gerekliliğini doğur¬muştur. Bu gereklilik anayasa mahkemesinin kurulmasını sonuç vermiştir.
Temel hak ve özgürlükler arasında mülkiyet hakkının özel bir önemi olduğu tartışmaya açık olsa da, mülkiyet hakkı konusunda toplumun daha duyarlı olduğu noktasında tartışma yoktur. Hak ve özgürlük mücadelesi tarihine bakıldığında, birçok mücadelenin itici gücünün mülkiyet hakkının korunması çabası olduğu görülecektir. Temel hak ve özgürlüklerin korunması mücadelesi tarihinin en eski metinlerinden biri sayılan Magna Carta(1215) dahi neticesi itibariyle mülkiyet hakkının korunmasını önceleyen bir hukuki metin olarak karşımıza çıkmıştır.
Mülkiyet hakkıyla doğrudan ilgili olan idarenin planlama ve imar uy¬gulaması yetkisi, bir temel hakka ilişkin olduğundan dolayı, kanunla düzen¬lenmesi gereken ve Anayasada yer alan gerekçeleri aşmadan mülkiyet hakkı üzerinde kısıtlama getirebilecek olan yetkilerdir, idareye yetki veren kanuni düzenlemeler, planlama ve imar uygulamaları konusunda getirilecek kısıtla¬maları Anayasal çerçevede düzenlemek zorundadır. Kanuni düzenlemelerin Anayasaya uygunluğunun denetim altında tutulması mülkiyet hakkının ko¬runmasında vazgeçilmez bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır.
Türkiye\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\′de imar planlama ve uygulamalarının hukuka uygunluÄŸunun saÄŸlanmasında, Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen kanunların Anayasaya uygunluk denetiminin özel bir yeri vardır. Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen denetimle, kanun koyucunun iradesinin mülkiyet hakkı üzerinde, hukuk devleti ilkesine aykırı bir kısıtlama oluÅŸturması ön¬lenmeye çalışılacaktır. Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen de¬netimler sonucunda, ortaya konulan kararlar, baÄŸlayıcı yazılı hukuki metinler olarak, imar hukukunun temel kaynakları arasında özel bir yere sahiptir. Anayasa Mahkemesinin imara iliÅŸkin kararlarının doÄŸru anlaşılması, kanun koyucu ve kanunlar doÄŸrultusunda uygulama yapan idarelerin mülkiyet hakkı üzerinde oluÅŸturması muhtemel olumsuzlukların önlenmesine katkı saÄŸlayacaktır.
Bu çalışmada, Anayasa Mahkemesinin imara ilişkin kararları derlenmiş, imara ilişkin temel kanunlar bakımından tasnif edilmiş ve imar hukuku bağ¬lamında içeriği yorumlanmıştır. Bu çalışmada öncelikle imar Kanununa ilişkin Anayasa Mahkemesi kararları, sonrasında 2981 Sayılı imar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı Yapılara Uygulanacak işlemler Hakkında Kanun, 775 Sayılı Gecekondu Kanunu, 2960 Sayılı Boğaziçi Kanunu, 2863 Sayılı Kültür ve Tabi¬at Varlıklarını Koruma Kanununa ilişkin kararlar derlenmiş ve incelenmiştir. Anayasa Mahkemesi kararları incelenirken, inceleme konusu kanunlarda değişiklik yapan kanunların bağlantılı maddelerine yapılan aykırılık iddia¬larına ilişkin kısımlar da çalışmada yer almaktadır. Konunun bütünlüğünün sağlanmasına yönelik olarak, Anayasa Mahkemesine yapılan itirazların par¬çalanması tercih edilmemiş ve karar metinleri aynen aktarılmıştır.
İÇİNDEKİLER
GÄ°RÄ°Åž.................................................................................................... 1
BİRİNCİ BÖLÜM
GENEL OLARAK Ä°MAR HUKUKU VE ANAYASA
MAHKEMESİ KARARLARININ ÖNEMİ
I. Ä°MAR VE HUKUK Ä°LÄ°ÅžKÄ°SÄ°................................................................................... 6
II. Ä°MAR HUKUKU.................................................................................................. 8
III. İMAR HUKUKUNDA ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARININ ÖNEMİ............. 10
İKİNCİ BÖLÜM
3194 SAYILI Ä°MAR KANUNUNA Ä°LÄ°ÅžKÄ°N ANAYASA
MAHKEMESÄ° KARARLARINDA Ä°MAR HUKUKUNA
Ä°LÄ°ÅžKÄ°N Ä°LKELER
I. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1985/11, K:1986/29 SAYILI VE
11.12.1986 TARÄ°HLÄ° KARARI........................................................................... 13
II. 3194 SAYILI Ä°MAR KANUNUNUN 13. MADDESÄ°NE Ä°LÄ°ÅžKÄ°N AYKIRILIK
Ä°DDÄ°ASI VE ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 1999/33, K: 1999/51 SAYILI
VE 29.12.1999 TARÄ°HLÄ° KARARI...................................................................... 73
III. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 2005/5, K: 2008/93 SAYILI VE 17.4.2008
TARÄ°HLÄ° KARARI.............................................................................................. 97
IV. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 1985/11, K: 1986/29 SAYILI VE
11.12.1986 TARİHLİ KARARI (R.G. Tarih-Sayı:18.04.1987-19435)................. 107
V. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 2005/98, K: 2006/3 SAYILI VE 5.1.2006
TARİHLİ KARARI (Resmi Gazete Tarih-Sayısı: 04.01.2008-26746) ................ 167
VI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1996/72, K:1997/51 SAYILI VE
15.05.1997 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 212
VII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1996/18, K:1996/12 SAYILI VE
22.04.1996 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 229
VIII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/38, K:1991/32 SAYILI VE 26.9.1991
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 235
IX. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/10, K:1990/14 SAYILI VE
21.06.1990 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 251
X. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/8, K:1990/12 SAYILI VE 21.06.1990
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 279
XI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/34, K:1989/26 SAYILI VE
21.06.1989 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 307
XII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:2008/94, K:2010/13 SAYILI VE
21.01.2010 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 331
XIII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:2001/377, K:2002/59 SAYILI VE
26.06.2002 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 342
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ä°MAR VE GECEKONDU MEVZUATINA AYKIRI
YAPILARA UYGULANACAK BAZI Ä°ÅžLEMLER VE 6785
SAYILI Ä°MAR KANUNUNUN BÄ°R MADDESÄ°NÄ°N
DEĞİŞTİRİLMESİ HAKKINDA KANUNA İLİŞKİN
KARARLAR
I. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1997/43, K:1999/16 SAYILI VE 11.05.1999
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 360
II. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/3, K:1989/4 SAYILI VE 18.01.1989
TARÄ°HLÄ° KARARI ........................................................................................... 370
III. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1995/13, K:1995/51 SAYILI VE 27.09.1995
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 379
IV. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/61, K:1989/28 SAYILI VE
28.06.1989 TARÄ°HLÄ° KARARI.........................................................................386
V. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1987/13, K:1987/16 SAYILI VE 01.07.1987
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 398
VI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1986/16, K:1986/25 SAYILI VE
21.10.1986 TARÄ°HLÄ° KARARI ........................................................................ 401
İmar kelimesi, sözlük anlamının dışında, farklı anlamlar ifade eden bir kavramdır. Sözlük anlamı olarak, bir yerin yaşanabilir hale getirilmesi, şen¬lendirilmesi gibi anlamlar ifade eden imar kavramı, hukuki olarak, mülkiyet hakkının anlamlı bir şekilde kullanılmasını sağlayan bir dizi idari işlemi ve uygulamayı ifade ettiği gibi, hakkın kullanımına engel oluşturan uygulama ve kararları da kapsamaktadır. İmar uygulamaları kapsamında idare, bir yandan arazilerin planlanması yetkisine sahip olduğu gibi, diğer yandan hazırlanan planların yaşama geçirilmesini sağlayacak uygulamaları gerçekleştirmekle de yükümlü olacaktır.
İdareye tanınan imar planlama ve uygulama yetkisi, mülkiyet hakkının varlığını ve anlamına yakından ilgilendiren bir yetkidir. İmar planlaması ve uygulaması mülkiyet hakkının varlığını, korunmasını ve kullanılmasını ya¬kından ilgilendiren kararların ortaya çıkmasını zorunlu kılar. Bu durumda, idareye tanınan bu yetki, temel hak ve özgürlükler arasında özel bir yere sahip olan mülkiyet hakkı üzerinde doğrudan ve derinden etkili olan biryetki görünümündedir. İdarenin sahip olduğu böyle bir yetkinin kullanılmasının hukuk düzeni tarafından tanımlanması kaçınılmaz bir zorunluluktur. Hukuk düzeni, idareye tanınan planlama ve imar yetkisinin kullanılması sürecine egemen olacak kuralları belirlemek durumundadır. Aksi yönde bir yaklaşım, idarenin keyfi bir şekilde, mülkiyet hakkı üzerinde değişiklik yapması ya da hakkın kullanılmasını engellemesi riski ortaya çıkacaktır.
Hukuk devleti ilkesinin egemen olduğu bir yönetim anlayışında, ida¬reye tanınan yetkilerin hukuk düzeni tarafından tanımlanması ve kullanım sürecinin belirginleştirilmesini sağlayan ilkelerin açıkça ortaya konulması bir zorunluluk olarak kabul edilmiştir. Hukuk devleti açısından vazgeçilmez olan bu zorunluluk, özellikle temel hak ve özgürlükleri ilgilendiren konularda, idareye tanınan yetkilerin yasa koyucu tarafından açıkça düzenlenmesini gerektirmiştir. Yasama erki tarafından ortaya konulan iradede idareye yetki verilmemesi halinde, idarenin temel hak ve özgürlüklere ilişkin bir karar alabilmesi mümkün olmayacaktır. Temel hak ve özgürlüklere ilişkin olarak idareye verilecek yetkilerin kanun koyucu tarafından tanınabilmesi kuralına ek olarak, yasa koyucunun iradesinin temel hak ve özgürlüklerin korunması¬na ilişkin olarak Anayasa yer alan kuralların dikkate alınması da bir gereklilik olarak kabul edilmiştir.
Hukuk devleti ilkesinin gereği olarak, temel hak ve özgürlükler üzerinde etkili işlem tesis edebilme, karar alabilme ve uygulama yapabilme konusunda idarenin yetkilendirilmesi temel gereklilik olarak kabul edilmiş ve bu durum anayasa koyucunun iradesine de yansımıştır. 1982 Anayasasının 13.madde¬sinde yer alan düzenlemede, temel hak ve özgürlüklerin ancak kanunla ve ancak Anayasada yer alan gerekçeler doğrultusunda sınırlandırılabileceği hükme bağlanmıştır1. Anayasa koyucunun iradesi, temel hak ve özgürlük¬lerin korunmasını sağlamak amacıyla, hak ve özgürlüklerin ancak kanunla sınırlandırılabileceğini hükme bağlamakla kalmamış, kanun koyucunun iradesine de sınırlama getirmiştir. Buna göre, kanun koyucu temel hak ve özgürlükler üzerinde etkili olacak idari yetkileri düzenlerken, Anayasada yer alan kısıtlama sebeplerinin dışında yeni gerekçeler oluşturamayacaktır. Bu durum, temel hak ve özgürlüklerin korunmasını sağlamaya yönelik olarak, kanun koyucunun iradesinin de denetim altına tutulması gerekliliğini doğur¬muştur. Bu gereklilik anayasa mahkemesinin kurulmasını sonuç vermiştir.
Temel hak ve özgürlükler arasında mülkiyet hakkının özel bir önemi olduğu tartışmaya açık olsa da, mülkiyet hakkı konusunda toplumun daha duyarlı olduğu noktasında tartışma yoktur. Hak ve özgürlük mücadelesi tarihine bakıldığında, birçok mücadelenin itici gücünün mülkiyet hakkının korunması çabası olduğu görülecektir. Temel hak ve özgürlüklerin korunması mücadelesi tarihinin en eski metinlerinden biri sayılan Magna Carta(1215) dahi neticesi itibariyle mülkiyet hakkının korunmasını önceleyen bir hukuki metin olarak karşımıza çıkmıştır.
Mülkiyet hakkıyla doğrudan ilgili olan idarenin planlama ve imar uy¬gulaması yetkisi, bir temel hakka ilişkin olduğundan dolayı, kanunla düzen¬lenmesi gereken ve Anayasada yer alan gerekçeleri aşmadan mülkiyet hakkı üzerinde kısıtlama getirebilecek olan yetkilerdir, idareye yetki veren kanuni düzenlemeler, planlama ve imar uygulamaları konusunda getirilecek kısıtla¬maları Anayasal çerçevede düzenlemek zorundadır. Kanuni düzenlemelerin Anayasaya uygunluğunun denetim altında tutulması mülkiyet hakkının ko¬runmasında vazgeçilmez bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır.
Türkiye\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\′de imar planlama ve uygulamalarının hukuka uygunluÄŸunun saÄŸlanmasında, Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen kanunların Anayasaya uygunluk denetiminin özel bir yeri vardır. Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen denetimle, kanun koyucunun iradesinin mülkiyet hakkı üzerinde, hukuk devleti ilkesine aykırı bir kısıtlama oluÅŸturması ön¬lenmeye çalışılacaktır. Anayasa Mahkemesi tarafından gerçekleÅŸtirilen de¬netimler sonucunda, ortaya konulan kararlar, baÄŸlayıcı yazılı hukuki metinler olarak, imar hukukunun temel kaynakları arasında özel bir yere sahiptir. Anayasa Mahkemesinin imara iliÅŸkin kararlarının doÄŸru anlaşılması, kanun koyucu ve kanunlar doÄŸrultusunda uygulama yapan idarelerin mülkiyet hakkı üzerinde oluÅŸturması muhtemel olumsuzlukların önlenmesine katkı saÄŸlayacaktır.
Bu çalışmada, Anayasa Mahkemesinin imara ilişkin kararları derlenmiş, imara ilişkin temel kanunlar bakımından tasnif edilmiş ve imar hukuku bağ¬lamında içeriği yorumlanmıştır. Bu çalışmada öncelikle imar Kanununa ilişkin Anayasa Mahkemesi kararları, sonrasında 2981 Sayılı imar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı Yapılara Uygulanacak işlemler Hakkında Kanun, 775 Sayılı Gecekondu Kanunu, 2960 Sayılı Boğaziçi Kanunu, 2863 Sayılı Kültür ve Tabi¬at Varlıklarını Koruma Kanununa ilişkin kararlar derlenmiş ve incelenmiştir. Anayasa Mahkemesi kararları incelenirken, inceleme konusu kanunlarda değişiklik yapan kanunların bağlantılı maddelerine yapılan aykırılık iddia¬larına ilişkin kısımlar da çalışmada yer almaktadır. Konunun bütünlüğünün sağlanmasına yönelik olarak, Anayasa Mahkemesine yapılan itirazların par¬çalanması tercih edilmemiş ve karar metinleri aynen aktarılmıştır.
İÇİNDEKİLER
GÄ°RÄ°Åž.................................................................................................... 1
BİRİNCİ BÖLÜM
GENEL OLARAK Ä°MAR HUKUKU VE ANAYASA
MAHKEMESİ KARARLARININ ÖNEMİ
I. Ä°MAR VE HUKUK Ä°LÄ°ÅžKÄ°SÄ°................................................................................... 6
II. Ä°MAR HUKUKU.................................................................................................. 8
III. İMAR HUKUKUNDA ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARININ ÖNEMİ............. 10
İKİNCİ BÖLÜM
3194 SAYILI Ä°MAR KANUNUNA Ä°LÄ°ÅžKÄ°N ANAYASA
MAHKEMESÄ° KARARLARINDA Ä°MAR HUKUKUNA
Ä°LÄ°ÅžKÄ°N Ä°LKELER
I. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1985/11, K:1986/29 SAYILI VE
11.12.1986 TARÄ°HLÄ° KARARI........................................................................... 13
II. 3194 SAYILI Ä°MAR KANUNUNUN 13. MADDESÄ°NE Ä°LÄ°ÅžKÄ°N AYKIRILIK
Ä°DDÄ°ASI VE ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 1999/33, K: 1999/51 SAYILI
VE 29.12.1999 TARÄ°HLÄ° KARARI...................................................................... 73
III. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 2005/5, K: 2008/93 SAYILI VE 17.4.2008
TARÄ°HLÄ° KARARI.............................................................................................. 97
IV. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 1985/11, K: 1986/29 SAYILI VE
11.12.1986 TARİHLİ KARARI (R.G. Tarih-Sayı:18.04.1987-19435)................. 107
V. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E: 2005/98, K: 2006/3 SAYILI VE 5.1.2006
TARİHLİ KARARI (Resmi Gazete Tarih-Sayısı: 04.01.2008-26746) ................ 167
VI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1996/72, K:1997/51 SAYILI VE
15.05.1997 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 212
VII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1996/18, K:1996/12 SAYILI VE
22.04.1996 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 229
VIII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/38, K:1991/32 SAYILI VE 26.9.1991
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 235
IX. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/10, K:1990/14 SAYILI VE
21.06.1990 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 251
X. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1990/8, K:1990/12 SAYILI VE 21.06.1990
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 279
XI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/34, K:1989/26 SAYILI VE
21.06.1989 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 307
XII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:2008/94, K:2010/13 SAYILI VE
21.01.2010 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 331
XIII. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:2001/377, K:2002/59 SAYILI VE
26.06.2002 TARÄ°HLÄ° KARARI......................................................................... 342
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ä°MAR VE GECEKONDU MEVZUATINA AYKIRI
YAPILARA UYGULANACAK BAZI Ä°ÅžLEMLER VE 6785
SAYILI Ä°MAR KANUNUNUN BÄ°R MADDESÄ°NÄ°N
DEĞİŞTİRİLMESİ HAKKINDA KANUNA İLİŞKİN
KARARLAR
I. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1997/43, K:1999/16 SAYILI VE 11.05.1999
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 360
II. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/3, K:1989/4 SAYILI VE 18.01.1989
TARÄ°HLÄ° KARARI ........................................................................................... 370
III. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1995/13, K:1995/51 SAYILI VE 27.09.1995
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 379
IV. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1988/61, K:1989/28 SAYILI VE
28.06.1989 TARÄ°HLÄ° KARARI.........................................................................386
V. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1987/13, K:1987/16 SAYILI VE 01.07.1987
TARÄ°HLÄ° KARARI............................................................................................ 398
VI. ANAYASA MAHKEMESÄ°NÄ°N E:1986/16, K:1986/25 SAYILI VE
21.10.1986 TARÄ°HLÄ° KARARI ........................................................................ 401
© Copyright 2024
Sitemizde yayınlanan görsel ve yazılı